موسسه آموزش عالي حوزوي خواهران شهرستان ميبد(سطح 3)

چکیده
توسعه پایدار ازجمله مفاهیمی است که در دهه اخیر موضوع بسیاری از مطالعات در حوزه‌های گوناگون قرار گرفته است. توسعه پایدار، توسعه‌ای است که نیازهای نسل حاضر را بدون کاهش توانایی نسل آینده در برآورده ساختن نیازهای خود، برآورده سازد.
مخاطرات و بحران¬های محیط‌زیست یکی از مهم‌ترین معضلاتی است که انسان معاصر را با مشکلات مواجه کرده است. به‌طوری¬که با توجه به علائم و نشانه¬های تهدیدکننده آن، نسل‌های کنونی و نسل‌های آینده در معرض خطر قرار گرفته¬اند. حفظ و نگهداری محیط‌زیستی سالم و پاک یکی از الزامات بشری است که می¬بایست موردتوجه ویژه عموم قرار گیرد. دین مبین اسلام نیز که بر پایه عقاید و معارف الهی بنیان نهاده شده است، متضمن دستورات فراوان در باب حفاظت محیط‌زیست و توسعه پایدار آن هست و دارای اصول و قواعد کلی و جزئی است که بر اساس آن هیچ‌کس حق ضرر زدن به انسان‌ها، حیوانات، درختان، گیاهان و … و سایر نعمات الهی را ندارد.
با تأمل در تعالیم اسلامی، به‌راحتی می‌توان آموزه¬هایی را یافت که بیانگر دیدگاه کلی اسلام درباره چگونگی استفاده از منابع طبیعی با توجه به پیامدهای زیست‌محیطی آن‌ها است.. اسلام بیان می¬دارد که خداوند طبیعت و محیط‌زیست را برای انسان آفریده است و او حق تصرف در آن را دارد؛ اما از سوی دیگر تأکید می¬کند که این حق اختصاص به یک فرد، گروه و یا یک نسل ندارد، بلکه باید بهره¬برداری از آن اصولی و عادلانه باشد. آب گنجينه مشترك انسان‌هاست كه بايد به نسل‌های بعدي سپرده شود. یکی از این منابع بسیار مهم و حیات‌بخش که به روش‌های گوناگون نگهداری آن در آیات و روایات برای نسل‌های آینده بیان شده است از قبیل ساخت سد، نگهداری از آب‌های زیرزمینی، احداث قنات و… .
بنابراین، اسراف و سوءاستفاده هریک از منابع محیط‌زیست و بالأخص آب که می¬تواند منجر به تخریب و نابودی محیط‌زیست گردد و باعث تعرض به‌حقوق دیگران به‌ویژه نسل‌های آینده شود و سبب ناپایداری توسعه شود ممنوع و مورد مذمت خداوند و پیامبر و ائمه علیهم‌السلام هست.
این تحقیق که از اسناد و کتب کتابخانه ای استفاده شده، اطلاعات موردنیاز جمع آوری و پس از تجزیه‌وتحلیل، پیشنهاد‌هایی در قالب نتیجه گیری ارائه شده است
کلیدواژه: توسعه، توسعه پایدار، محیط‌زیست، آب..

استاد داور: سید احمد میرخلیلی

استاد راهنما: علی محمد میرجلیلی

پژوهشگر:صدیقه فاضلی شورکی
تاریخ دفاع:1395/10/05

چکیده
دعوت به خداپرستی و اخلاص در بندگی، سرلوحه دعوت همه انبیاء الهی بوده است. اخلاص بالاترین مرتبه توحید و اساسی‌ترین پایه‌های تهذیب نفس و ارزش بخش عمل است.
کم‌رنگ شدن اخلاص و توجه زیاد به مادیات، باعث مشکلات جدی فردی، خانوادگی و اجتماعی شده. برای کاهش این مشکلات و بررسی این‌که حقیقت و مراتب اخلاص چیست؟ و انسان چگونه می‌تواند این مهم را کسب کند؟ و به بالاترین مقامات آن برسد، در این پژوهش با محوریت آیات و روایات و به صورت توصیفی، تحلیلی و روش جمع‌آوری اطلاعات کتابخانه‌ای است، مورد بررسی قرار می‌گیرد.
حقیقت اخلاص این است که نیت از هرگونه شرک خفی و جلی پاک باشد و به سبب اهمیت آن در اسلام راهکارهایی در آیات و روایات برای کسب و ارتقاء آن اشاره‌شده که بعضی علمی و معرفتی و به تلاش انسان برای تقویت باورهای توحیدی و یقین فرد نسبت به خداوند، قیامت و … بستگی دارد و بعضی از آن‌ها عملی و به تلاش فرد برای تزکیه و تهذیب نفس بستگی دارد.
انسان با بازنگری در باورها و تفکراتش نسبت به یگانگی و صفات خداوند و یقین به ارزشمندی آخرت و فنای دنیا، خود را از شالوده‌ی ریا دور می‌کند و از راه مبارزه با خواهش‌های نفسانی و اخفای اعمال و با توکل و راز و نیاز با خالق بی‌نیاز، می‌تواند در افزایش مراتب ایمان و اخلاص گام بردارد؛ بنابراین با شناخت این راهکارها و تقویت آن در فرد، امید است خانواده و جامعه را به سمت قله‌های رفیع ایمان و قرب الهی سوق دهیم ان‌شاءالله.

استاد داور:زینتی

استاد مشاور:عبدالرسول حسینی زاده

پژوهشگر:فاطمه کارگر شورکی
تاریخ اخذ: 1393
تاریخ دفاع: 1395

چکیده
پدیده بازیگری در جامعه امروزی از منزلت رفیعی برخوردار است. به همین دلیل فقه اسلامی به‌عنوان یک مکتب زنده و عملی نمی‌تواند نسبت به این پدیده مهم ساکت باشد. با توجه به کاربرد وسیع هنرهای نمایشی ازجمله تلویزیون، سینما و تئاتر در امور فرهنگی، اجتماعی و تبلیغی اهمیت مطرح کردن این موضوع را در فقه توجیه می‌کند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می‌دهد که: نگاه عادی به نامحرم جایز و نگاه آلوده به شهوت و ریبه حرام است و بازیگر در حین ایفای نقش خود باید از نگاه آلوده خودداری کند. شنیدن صدای عادی نامحرم بدون اشکال و شنیدن صدای محرک و مهیج دارای اشکال است. درصورتی‌که بازیگر صدا خود را نازک کند و باعث تحریک شود حکم حرمت نیز شامل آن می‌شود.

حرمت پوشیدن لباس جنس مخالف به خاطر پست و خوار شمردن جنسیت خود است، در لباس شهرت به دلیل مشهور و انگشت‌نما شدن است که این دو لباس در شغل بازیگری صدق نمی‌کند.

لباس محرک به دلیل مهیج بودن برای جنس مخالف حرمت دارد. گریم درصورتی‌که موجب فعل حرامی نشود اشکال ندارد. تماس بدنی و مصافحه از روی پارچه اشکال ندارد. خلوت در شغل بازیگری معنا ندارد. رقص و شوخی با نامحرم حرام است و بازیگران می‌توانند با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق به‌گونه‌ای عمل کنند که علاوه بر رعایت وظایف دینی خود به انتقال مفاهیم اسلامی از طریق رسانه و فرهنگ‌سازی اسلامی در جامعه هم بپردازند.

استاد راهنما:حجت‌الاسلام‌والمسلمین دکتر سید احمد میر خلیلی

استاد مشاور:حجت‌الاسلام‌والمسلمین دکتر محمدمهدی کریمی نیا

نگارنده:محدثه کارگر شورکی

تاریخ دفاع:1395/06/25

چکیده
با توجه به شرایط اقتصادی حاکم بر جامعه و مشاغلی که نیاز به حضور زن را در جامعه دوچندان می‌کند و جایگاه ویژه حضور زن در حیات اجتماعی جوامع، مسئله اشتغال زن دارای اهمیت است و بررسی تأثیر و ارتباط اشتغال زنان و روابط اجتماعی حاکم بر آن برای جامعه امروز امر ضروری است.

آگاهی از دیدگاه اسلام- درباره موضوع اشتغال زنان و روابط اجتماعی آن- می‌تواند با حفظ شأن و کرامت زن، راهکارها را به سمت مطلوبی جهت دهد. این پژوهش با هدف بررسی روابط اجتماعی حاکم بر اشتغال زنان از نگاه فقه به بیان اقوال و ادله پیرامون اصول حاکم بر روابط اجتماعی زنان در محیط کاری مانند رعایت پوشش، نگاه، نحوه گفتگو، آرایش، تماس بدنی و… پرداخته است.

سپس تأثیر اشتغال و روابط اجتماعی ناشی از آن بر خودِ او و خانواده و جامعه مورد توجه قرار داده تا زنان بتوانند با برقراری یک ارتباط سازنده و سالم و پویا در محیط کاری و رعایت یکسری ضوابط و اصول اسلامی، از زندگی خود لذت برده و تأثیرات مفیدی را بر خانواده و جامعه بگذارند.

نتایج حاصل نشان می‌دهد: اشتغال زنان که مورد تأیید اسلام است با رعایت اصول و مقرراتی همچون رعایت حجاب و کنترل نگاه و… در برابر نامحرم در محیط کاری به رسمیت شناخته‌شده است.

همچنین در نگاه اسلام خانواده پایه بسیار مهم و سلول اصلی جامعه است که در صورت تزاحم بین اشتغال زن در خارج از منزل و خانواده، مصالح اساسی مقدم می‌شود و اهم، تحت‌الشعاع قرار نگرفتن مسئولیت‌های زن (همسری و مادری) است. زنان به عنوان نیمی از جامعه انسانی می‌توانند با توجه به نتایج این تحقیق از حقوق قانونی و طبیعی خود به بهترین نحو بهره‌مند شوند.

استاد مشاور:حجه الاسلام و المسلمین دکتر احمد حاجی ده آبادی

نگارنده:فاطمه فیاضی بارجین

تاریخ دفاع:تاریخ دفاع:1395/05/04

چکیده

یکی از مهم‌ترین آموزه‌های شرایع آسمانی، عبادت و نحوه صحیح آن برای نیایش و راز و نیاز با معبود است. دین اسلام نیز از این قاعده مستثنا نیست و بسیاری از آموزه‌های قرآنی و روایی ما، بر این مهم تأکید دارند. انسان عابد با عبادت راه کمال را می‌پیماید و به هدف اصلی آفرینش نزدیک می‌شود؛ اما این درخت عبادت زمانی ثمر می‌دهد که دچار آفت نگردد و به‌عبارت‌دیگر آسیب یا آسیب‌هایی اصل آن و نتیجه آن را خدشه‌دار نکنند. این موضوع اهمیت تحقیق حاصل را نشان می‌دهد.

در این رساله پیش از هر چیز به بیان کلیات طرح تحقیق پرداخته شده است؛ یعنی چرایی انتخاب موضوع، پیشینه پژوهش، روش و موانع راه پژوهش و همچنین مفهوم شناسی. در بخش مفهوم شناسی لازم بوده است که معنای عبادت و نیز معنای آسیب، حبط اعمال، فضایل و رذایل اخلاقی و … پرداخته شود.

در این فصل همچنین کلیات آسیب‌هایی که پیش روی عبادات وجود دارد به بحث گذاشته شده است. موضوع بعد پیامدهای رذایل اخلاقی است، ضمن بیان رذایلی چون ریا، حسد، تکبر، سمعه، حرص، غیبت و … به پیامدها و آثار منفی این بیماری‌های اخلاقی می‌پردازد. آثاری که هم می‌توانند جنبه دنیوی و هم جنبه اخروی داشته باشند. در این فصل بیماری، شناسایی می‌شود.

فصل سوم پاسخ و درمان بیماری است. در این فصل راهکارهای رهایی و درمان رذایل اخلاقی بیان می‌شود. راهکارهای پیشنهادی، دو جنبه درونی عبادت و بیرونی آن را مدنظر دارند. نتیجه اینکه عبادات در معرض دو دسته آسیب هستند، یکی آسیب‌های درونی و دیگری آسیب‌های بیرونی. آسیب‌های درونی عبادت نیز به‌نوبه خود، متأثر از دو عامل‌اند: یکی ضعف علمی عابد و دیگری ضعف اخلاقی او.

منظور از ضعف علمی آشنا نبودن با فلسفه عبادات است و منظور از ضعف اخلاقی ریا، حسد، حق‌الناس، بدگمانی، گناه و … می‌باشند. آسیب‌های درونی عبادت به دو گروه عوامل تکوینی و عوامل غیرتکوینی قابل‌تقسیم‌اند. به نظر می‌رسد برای اینکه این عبادت به بار نشیند و مقصود حاصل شود، پیش از هر چیز باید آداب و شرایط آن را شناخت و در مرحله عمل رعایت کرد. این تحقیق به روش کتابخانه‌ای انجام پذیرفته و سابقه‌ای مستقل به این شکل ندارد. آسیب‌شناسی از نوآوری‌های این تحقیق است.

استاد راهنما:حجت‌الاسلام‌والمسلمین غلامحسین رجبی

نگارنده:سکینه برزگری

تاریخ دفاع:1395/03/29